با سلام خدمت تمامی همسنگران گرامی

خواستم بنویسم اما نمیدونم چرا نتونستم حرفی بزنم که به دل بنشینه.امروز روزی است که شاید دلم بیش از هر موقع دیگری هوای شهادت کرده اما حیف....

حیف از این که این همه شهید و ما هنوز اندر خم یک کوچه.

من ره را گم کرده ام و در پی راه بلد این دنیا میگردم تا از این سرا با خیالی راحت به سرای دیگر بروم.پس شهید را راه بر خودم قرار دادم تا از همه زندگانی اش بیاموزم

موفق باشید

یا حق